امیرحسین زمانینیا معاون وزیر نفت که در تیم مذاکره کننده هسته ای دولت های هشتم و یازدهم نیز نقش آفرینی کرده و سوابق دیپلماتیک نیز دارد در گفت و گوی خود با شبکه خبری آمریکایی سی ان ان صحبت های عجیبی مطرح کرد که باز هم دستاورد خسارت آمیز برجام را نشان می دهد.
وی در این گفت و گو به تشریح وضعیت همکاری ایران و آمریکا در دولت ترامپ و آینده نفت ایران پرداخت و بدون توجه به سنگ اندازی ها و اظهارات خلاف اخلاق و عرف ترامپ در مورد جمهوری اسلامی ایران ابراز میدارد: ما برای ایجاد رابطه با دولت جدید آمریکا چالشی نمیبینیم! نشانههای زیادی از زمان شکلگیری کمپینهای انتخاباتی وجود داشته به تدریج رشد کرده و اکنون نیز شاهد علائم مثبتی در این زمینه هستیم و در آینده هم مشکلی نخواهیم داشت.
خبرنگار آلمانی سیانان از زمانینیا پرسید پیشبینی شما نسبت به رابطه با آمریکا به ویژه در حوزه مبادلات نفت و گاز در دولت ترامپ با توجه به اینکه وی را یک بیزینسمن میخوانند چیست؟
زمانی نیاگفت: امیدوارم مقامات اقتصادی دو کشور همکاریهای خوبی با هم داشته باشند و بعد از لغو تحریمها فرصت زیادی برای دولت آمریکا نیز به وجود آمده است.
این دیپلمات سابق در ادامه صحبت خودبا بیان اظهارات عجیبی چنین می گوید که: همکاری آمریکا با ایران میتواند فرصتهای زیادی را برای شرکتهای آمریکایی به ویژه در زمینه احیای صنعت نفت آنها ایجاد کند و نیز این همکاری مشاغل جدیدی را برای آمریکا ایجاد میکند! این درحالی است که وجود جوانان بسیارزیاد تحصیل کرده در کشور یکی از معضلات مهم اقتصادی است که پیامدهای ناگواری تاکنون به همراه داشته است.
وی در پایان با اشاره به ظرفیت های زیاد در ایران به گونه ای به طرف آمریکایی تعهد میدهد که مطابق با نیازهای آنها در ایران سرمایه گذاری انجام گیرد! معاون وزیر نفت در ادامه گفت: ظرفیتهای تولید در کشور ما بالا است و هزینههای تولید در ایران بسیار پایین است. اما ما نگاه صرف به تولید نداریم بلکه مطابق با نیاز بازارهای جهانی تولید میکنیم!
این یعنی توجه دولت یازدهم بیش از آن که صرف تولیدداخلی کشور با اولویت رفع نیازهای داخلی قرار بگیرد به وابستگی خارجی دل می بندد و حتی در جهت نیاز دشمن و کارآفرینی برای آن اقدام میکند! اقداماتی که به هیچ وجه در سال اقتصادمقاومتی،اقدام و عمل هم خوانی ندارد.
گفتنی است نئولیبرال ها معتقدند برای ماندگاری وضعیت ظالمانه موجود باید ارتباط های اقتصادی که منجر به وابستگی بیشتر کشورهای ضعیف تر به کشورهای قوی می شود را افزایش داد تا دیدگاه های انقلابی و ظلم ستیز نتوانند فریاد خود را بر سر قدرت های استعماری و استکباری بزنند و دقیقا همین مدل توسط دولتمردان کنونی در ابعاد مختلف خود در حال اجراست.